1. |
Rosebud
03:48
|
|||
No sé que hacer, no se me quita de la cabeza
Ahogándome en mis rarezas tengo que salir
Soñar, inventar, un mundo a nuestra manera
Que nada imponga lo necesario para ser feliz
Me sube por la garganta el aroma de un recuerdo
Algo no clasificable, algo mucho más sincero
Pero el reloj que se marea, de tantas vueltas que se ha dado
Olvida al niño que se enfada, prefiere al joven engañado
Y no sabrá decir que sí, aunque sea capaz
La juventud se le escapó, ¿a dónde irá?
A buscar su ego en otra realidad
Desperdiciar su voto de confianza
En la basura de lo inventado, dónde sus palabras faltan
Crear la luz en una mente oscura y opaca
Rodeado con sus riquezas, tras un velo de sonrisas falsas
Y no sabrá decir que sí, aunque sea capaz
La juventud se le escapó, ¿a dónde irá?
A buscar su ego en otra realidad
Rosebud.
|
||||
2. |
Kobatik at
05:11
|
|||
Nor giza? Nor paperezkoa?
Ezin desberdindu kobazulo hontan.
Noiz hasi zen izena? Noiz hil izana?
Sormena atxilotzeko nahiz eta maitasuna izan.
Atzerrian galduta
Egoeran zintzilik
Egia ahal da kanpoan?
Gezurren mundu honetan?
Ez ahal da errealitatea gure esku dagoena
Ba hartu eta, askatuta!
Nola sinetsi kanpoko inguruan
Nire hutsegitez elikatzen bada?
Baina bera da kateak apurtzea
Sarturik kobazuloan ondino bagara.
Errudun den eskua
Guztion eskua ez ahal da?
Eta ez ahal da esku hori
Salbatu ahal gaituena?
Ez ahal da errealitatea gure esku dagoena
Ba hartu eta, askatuta!
|
||||
3. |
Kaiolan libre
03:58
|
|||
Ez dakizu zergatik haren menpe zabiz
Zure bizitzatik botata, kalearen erditik!
Ispilua apurtuta negarrez blai zagozenean
Bihotza zeneukan, zure eskuetan!
Zure historia ez da bakarra
Hainbat txori hegalik gabe
Inor ez da zure jabea
Dena aldatu daiteke
Kaiolatik irten!
Barruko piztia atera gorrotoaren jabe
Esnatu zaitezte!
Kaiolan libre!
Zure malkoak itzuliko ez dira
Zure eskuekin, askatu egin zinen!
Menpekotasuna betirako lotan
Eta sentimenduak, betirako libre!
Zure historia ez da bakarra
Hainbat txori hegalik gabe
Inor ez da zure jabea
Dena aldatu daiteke
Kaiolatik irten!
Barruko piztia atera gorrotoaren jabe
Esnatu zaitezte!
Kaiolan libre!
|
||||
4. |
||||
Jugando a ser insumisos veo a peña todos los días
Todos sonriendo al buitre que sólo les roba la vida
La gente llora por la calle y le da por reír en casa
Cien años se habrán quemado, pero aquí el tiempo no pasa
Fingiendo ser infelices veo a críos todos los días
E intentando entenderlos personas de las mil respuestas
Preguntas que no entendemos, algo que se nos escapa
O una respuesta varada, en un charquito sin agua
Nos señalamos con el dedo
Y me dictan lo que soy
Poco nos queda ya por explotar,
Mientras seguimos en lucha por la nada
Y nuestros hijos nos preguntarán
¿Tenía sentido?, ¿Tenía sentido?
Señalando a la gente por su forma de pensar
Gestando una semilla que no sabemos cultivar
Sonriendo a los pobres, para comernos todo su pan
Confiando en los ladrones, víctimas de nuestro malestar,
Víctimas de nuestro malestar.
|
||||
5. |
Ongi etorri nere mundura
04:36
|
|||
Batzuon agurra garratzegia izan eta gero
Euriak busti duena gatz bihurtu da
Beroa izerdian bilakatu eta gero
Gure helmugak bustita gelditu egin dira
Nahiz eta hitzetan baturik segi
Gure kordak luzatu egin dira
Egunerokoaren oztopo
Izatearen izana
Ideiei bultzaka ez da arrazoiaren leku
Haizearen indarrak hauek zorrozten ditu
Interesaren taupada mugituko gaitu
Gure barne izana zenbakien esku
Baina ez da lorturiko asko
Itzalean ahazteko garaia
Nahiz eta berriz kolpea jaso
Konfiantza kontua da
Ongi etorri nire mundura
|
||||
6. |
||||
Desear es el principio de cualquier delito
Donde la raya la marca el que ha aprendido del azar.
No veo diferencia entre víctima y asesino,
Diferentes ríos que fallecen en el mismo mar.
¿Pero cómo puedo dudar de quién tiro del gatillo?
Más allá de empatizar, ¿me habré convertido yo en lo mismo?
Sólo conmigo al final, sólo conmigo al final.
Aprender que el fin también explica el porqué
Que desde el centro al extremo era uno y no lo ves
Si la bondad y la maldad son cosa de elegir,
Si estas dos no existen si yo no me entero,
¿Cómo guiarme por el brillo en este mundo gris,
Si la balanza está tal y como deseo?
Ocupará mi corazón el que no han conquistado
Lo que constituye mi fe, el monstruo ha despertado
Cómo parar si me acelero en esta cuesta abajo
En la que más cerca es más lejos de quien he apreciado.
Aprender que el fin también explica el porqué
Que desde el centro al extremo era uno y no lo ves.
|
||||
7. |
||||
Era el verano del 56, noche del baile y cuento hasta tres
Cumplidos 18, ¡Hoy quemaré mi espera!
Me paso por su casa a las 6, sube al coche y sonríe después
Hoy si que está guapa, todo va sobre ruedas
Nada es lo que parece
Vuelta a la pesadilla, ya no sonríe nadie
Me clava su mirada
Un insecto grande y verde, se me acerca por la espalda
Sus colmillos sus garras
Sangre por todo el coche, no encuentro mi cara
La cosa verde me acechaba
Sera que algunas noches, mi luna está ocupada
Un salto del gris al plástico, desde la cocina al espacio
Reglas distintas, mismo parecer, culpa del monstruo que yo alimenté
La peor condena de un maltratador, la que envenenó mi imaginación
Resulta difícil de comprender el juego de escapar y aprender
Salí del bache ya me liberé, toca empezar de cero otra vez
Sin contar los minutos, ningún reloj me espera
Tras no pensar ya nunca en el después la mantis verde vuelve a aparecer
Que se queme el infierno, yo seré hoy su cena
Nada es lo que parece
Vuelta a la pesadilla, ya no sonríe nadie
Me clava su mirada
Un insecto grande y verde, se me acerca por la espalda
Sus colmillos sus garras
Sangre por todo el coche, no encuentro mi cara
La cosa verde me acechaba
Sera que algunas noches, mi luna está ocupada
Escapar y aprender
|
||||
8. |
Nirekin
03:50
|
|||
Bakardadean galduta gaudenean
Zailago egiten zaigu egia ikustea
Iritzien indarrak agertzean
Gure kaiola hartu eta beste leku batera
Igeri eginez ahanztera hurbiltzen gara
Ez zaitu entzun, ez zaitu entzun, nik ere ez
Ezagutu ni bezela
Orpoa dut minduta, bere mingainez
Gorrotatu ni bezela
Zure bizitzaren bidea galdu zaitu
Gera zaitez nirekin batera
Egunak eta urteak nahasteko
Ez ahaztu nire izena
Ta denbora luzatzen zaigunean
Arazoa ahaztutzat ematen da
Eguneroko fereka berpiztean
Zure pentsamoldean ez dago arnas egiterik
Amaigabeko kontuan atera ezinik
Ez zaitu entzun, ez zaitu entzun, ni ere ez
Ezagutu ni bezela
Orpoa dut minduta, bere mingainez
Gorrotatu ni bezela
Zure bizitzaren bidea galdu zaitu
Gera zaitez nirekin batera
Egunak eta urteak nahasteko
Ez ahaztu nire izena
|
||||
9. |
Etorkizunik ez
04:00
|
|||
Pentsatzen zenuen dena joko bat zala
Baina ez zenuen pentsatu hau zure bukaera izango zala
Momentu onak eta txarrak pasa genuen
Ignorantzia berdin bezala
Gure oroimenean egongo zara
Beti gurekin, lagun artean
Ez gara inoiz zutaz ahaztuko
Beti gurekin, gure barnean
Nire begiekin ez zaitut ikusten
Baina nire ametsetan egongo zara
Zure lagun onak, beti egongo gara
Agur esatea ez da erraza
Etorkizunak zure bizitza kendu zizun
Etorkizunik ez! Etorkizunik ez! Etorkizunik ez!
Senda nazazu, min hau
|
||||
10. |
Politak ez diren loreak
05:10
|
|||
Ikusi ezazu behin eta berriz
Moralaren irudikapen estamentala
Boterearen alde eta menpean lekuratzen dena
Jabetzak berdintasuna hil egin du!
Sumisioaren oreka
Gure barneko lehiaren grina da
Genuen konfiantza osoaz
Egunero elikatzen dena
Bizi on baten kalte kolateralak
Demokraziaren kontraesanak dira
Handituz gutxi ala askoren ametsak
Ahaztuta gelditzen direnen kontura
Kaletik ibiltzen bakardadean
Hotzaren biktimak eguzki ondoan
Ez ahaztu inor ez dela zu baino hobe
Paper puska bat kontrakoa esan arren
Politak ez diren loreak hazten direnean
Nola azaldu eta ulertu berdinak garela
Egunerokoan murgildu
Haien gezurrez elikatzea da
Eta hortik ateratzekotan
Askatasuna haiei erosi behar
Barne iritzia zabaltzerakoan
Gure aurka jokatzen ari gara
Borroka luze batean etsaiak
Haien artean nahasten baitira
Ez ahal da ikusten haien kontrola
Txirotasunaren esku hutsetan
Ez ahaztu inor ez dela zu baino hobe
Paper puska bat kontrakoa esan arren
Politak ez diren loreak hazten direnean
Nola azaldu eta ulertu berdinak garela
Politak ez diren loreak
Moztu nahi diren loreak
Ahazturik dauden loreak
|
||||
11. |
Amigo mio
03:16
|
|||
Amigo mío me decías cuando
Mi botella no estaba vacía
Yo creyendo que nuestra amistad existía
Que nunca me abandonarías
Pero me equivoque al pensar
Que en ti se podría confiar
Prefieres mis drogas
Antes que una larga amistad.
Me encuentras en un callejón vomitando entrañas a pleno pulmón
Apareciste frente a mí, apartando la mirada, dejándome allí
Tirado como un perro abandonado, en mal estado por lo que había tomado
Mis ojos se caían mi cuerpo perecía y solo podía maldecir
¡El tiempo que estuve junto a ti!
A la próxima, cuando me veas otra vez, en mal estado y sin poder moverme, pasa de largo y corre, ¡porque en tu boca vomitaré!
|
||||
12. |
La pérdida
03:29
|
|||
Eras joven e inexperto, en el amor todo un necio
La fiesta era tu motor para olvidar cualquier dolor
De día te jodías estudiando tonterías
Y de noche, sólo entonces, eras dueño de tu vida
Ves que nada te llena, todo te da de lado
Ya no te sirve de nada estar a nuestro lado
Eres un prepotente, un desquiciado
Todo ese veneno te ha cambiado
Miles de movidas, miles de chorradas
Miles de historias que ya no son nada
Miles de momentos que has olvidado
Que por la puta droga has desperdiciado.
No nos mientas no nos digas que disfrutas siendo así
No nos mientas no nos digas que no lo vas a repetir
No nos mientas no nos digas que disfrutas siendo así
No me mientas, no me digas, que así eres feliz.
Miles de movidas, miles de chorradas
Miles de historias que ya no son nada
Miles de momentos que has olvidado
Que por la puta droga has desperdiciado,
Has desperdiciado.
|
||||
13. |
||||
Arnasturiko haizearen bezala, denboran eskegita
Odolaren kondairatik kanpo, isilean dirauena
Arduraren kilkerra, isil ezina, egunero zeozer pizten nauena
Neu naiz tiro egiten duena! Neu naiz tiro egiten duena!
Ez du zentzurik neure amodioa, besteena kontuan hartzen ez bada
Nola lagundu? Nola lagundu? Itxaron ala esku hartu?
Informazioaren zeregina, kontzientzia sormenetik tristeziara
Bilakatu egin da eta ohitu belarriak
Irtenbideetan jardun beharrean, ito egiten gara arazoetan
Anaitasunaren berotasuna atzean uztea
Sentiberatasun eza telebistatik saltzean
Familia baten gosea, ume baten negarra
Ta ni idazten bitartean
Joan da laguntzeko desira
Ametsen hiria neure atzetik
Aspaldian utzita, kaixo mundu ero
Zeregin gehiago jada ez dut nik
Egunez egun, bakarrik espero
Anaitasunaren berotasuna atzean uztea
Sentiberatasun eza telebistatik saltzean
Familia baten gosea, ume baten negarra
Ta ni idazten bitartean
Joan da laguntzeko desira
|
Striknina Bilbao, Spain
Basque power trio since 2006. Melodic, rare and fast Punk-Rock.
-Ispiluak (2023)
-Ikasitako mugak (2019)
-Rosebud (2013)
Streaming and Download help
If you like Striknina, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp